Mamo! Tato!

„Naucz się w końcu mówić NIE!”.

Jak wychować dziecko asertywne i pewne siebie?

Asertywność: mówienie nie, stanowcze odmawianie. Tego uczymy dzieci, z nadzieją, że będą potrafiły wykorzystać te umiejętności w swoim życiu.

Asertywność jest taką cechą, która od zawsze kojarzy mi się z siłą psychiczną, ponieważ tylko osoby, które wiedzą czego chcą i które zdają sobie sprawę z własnych możliwości
i potrzeb są w stanie korzystać z niej. Co zatem zrobić żeby nasze dzieci miały taką siłę? Mówić dzieciom „NIE”

Jak mówić NIE?

Komunikat asertywny powinien składać się z trzech części:

1. Użycia słowa NIE  

2. Dokładne określenie tego, czego nie chcemy

3. Uzasadnienie odmowy 

   Czy to ważne, by dziecko od małego wiedziało, że nie zawsze może robić to, co akurat chce, i że nie zawsze może dostać to, czego pragnie?

    Dziecko od małego powinno znać ustalone wspólnie
z rodzicami zasady zachowania i granice, których przekraczać nie wolno. Badania dowodzą, że tzw. bezstresowe wychowanie może powodować zaburzenia emocjonalne w późniejszym życiu.

Jak zatem skutecznie odmawiać małemu dziecku?

    Dziecko powinno znać ustalone zasady, a rodzic być konsekwentnym. Malec wielokrotnie będzie się buntować przeciwko zasadom, to normalne, ale po każdej sytuacji,
w której urządza histerię, należy spokojnie z nim porozmawiać i wyjaśnić mu dlaczego źle postąpił.

Czy ugiąć się pod presją dziecka i złamać zasady?

      Konsekwentne przestrzeganie ustalonych zasad ma ogromne znaczenie w uczeniu dziecka co wolno a czego nie. Nigdy nie wolno łamać naszych zasad ani ich naginać i ustępować dziecku. Lepiej przeanalizować zasady i zrezygnować
z niektórych niż je łamać.

Jakie skutki w późniejszym wieku może mieć bezstresowe wychowanie, nieumiejętność odmawiania?

        Skutki dla każdego dziecka mogą być inne. Będzie ono np. zaskoczone, gdy pani w szkole lub przedszkolu zacznie wymagać podporządkowania. Brak zakazów i przyzwalanie na wszystko czego maluch zapragnie, sprawia, że dziecko jest zdezorientowane, nie wie co jest dobre a co złe. Wówczas
w jego życiu panuje chaos. Z tego powodu może być pobudzone, sprawiać problemy wychowawcze w okresie dojrzewania, łamać zasady i normy społeczne.

Jak poradzić sobie z atakiem histerii w sklepie?

         Ataki histerii są czymś naturalnym i zazwyczaj są związane
z wymuszaniem na rodzicach kupienia słodyczy lub zabawek. W takiej sytuacji rodzice najczęściej są bezradni i ulegają dziecku bojąc się opinii środowiska.
Dobra rada: przed wejściem do sklepu ustalić z dzieckiem co mu kupimy (lub np. 1 rzecz) i tego konsekwentnie przestrzegamy. Przy próbie wymuszenia czegoś więcej mówimy głośno, tak żeby wszyscy słyszeli: „Umówiliśmy się na to i nic więcej nie dostaniesz. Możesz krzyczeć, ale to i tak nic nie zmieni”. I spokojnie czekamy, aż dziecko uspokoi się.

Rozsądne odmawianie

Są różne postawy rodziców wobec dzieci.

Rodzice apodyktyczni, tyrani stosują same zakazy, kary, upokarzają dzieci, biją nie szanują ich uczuć ani potrzeb psychicznych.

Rodzice nadopiekuńczy, nadmiernie troskliwi usuwają każdą, nawet najmniejszą przeszkodę sprzed nóg dziecka. Wyręczają je we wszystkim i w rezultacie nie pozwalają dziecku stać się samodzielnym i dorosnąć.

Rodzice bezstresowi, pozwalający dziecku na decydowanie o wszystkim, nie stosujący kar, nie wymagający respektowania zasad, bo nie ma żadnych zasad.

Żadna z tych postaw nie sprzyja wychowaniu dziecka, rozwojowi jego osobowości, kształtowaniu osoby silnej psychicznie, potrafiącej sprostać różnym trudnościom.

Najlepszą postawą rodzicielską jest postawa asertywna.

Rodzice są konsekwentni, wprowadzają i przestrzegają zasady zachowania i potrafią mówić NIE!